Op de valreep van oktober nog een blog van mijn kant. Op het laatste moment, nou ja, bijna laatste moment want morgen is er nog een dag in oktober en zelfs overmorgen nog. Alleen moet ik dat niet te hardop denken anders stel ik tot morgen uit wat ik vandaag kan doen.
Hoeveel gezegden of zegswijzen, uitspraken, zijn er eigenlijk over tijd, tijdsbegrip of iets met uren, dagen, jaren? Met je tijd meegaan, beter vroeg dan laat, morgenstond heeft goud in de mond, hoe later de avond hoe mooier het volk (of zoiets, weet niet zeker of dat exact de juiste weergave is), er is een tijd van komen en een tijd van gaan, besteed je geld goed maar besteed je tijd beter .... volgens mij kun je nog wel even doorgaan.
Het vreemde met tijd is dat er veel wordt nagedacht over verleden en toekomst maar dat er slechts weinig wordt stilgestaan bij het nu. Hoe voel je je nu? Wat doe je nu? Hoe zit je nu? Terwijl 'nu' feitelijk het enige is wat werkelijk telt. Immers nu is nu, morgen kan alles anders zijn en gisteren komt nooit meer terug.
Doordat ik door mijn sabbatical de tijd heb (of neem) stil te staan bij wat ik doe, wil en kan, sta ik ook vaker stil bij dat 'nu'. En het werkt uitermate verhelderend en ontspannend. Ook als antwoord op vragen van 'wat ga je straks doen' en wat als, wat dan, hoe ga je ... oplossen, aanpakken? Als ik dan zeg, of denk, geen idee, dat zie ik dan wel, ik ben nu bezig met ... Of wie weet bestaat 'het' dan niet eens meer. Valt er niet op te lossen laat staan te doen. Ik geef toe, het is een verademing.
Nu schrijf ik deze blog, nu drink ik thee en eet ik heerlijke marsepein want dat ligt nu alweer in de winkel. Nu ligt de hond naast me en de kat hangt op mijn arm (die kijkt altijd mee op mijn laptop). Nu is het stil buiten, het is mistig en onze zoon komt zo thuis.
Nu is het goed, morgen zie ik wel en overmorgen ... is het 31 oktober en heb ik deze blog eergisteren gepubliceerd.
