Jonge honden en dino's & tijdbeleving

De huidige arbeidsmarkt kenmerkt zich door een verdergaande flexibilisering. Die 'treft' niet alleen jongeren (de jonge honden), ook ouderen (de dino's) die bijv door reorganisatie of ander organisatorisch ongemak de vaste baan verliezen, gaan van arbeidscontract naar arbeidscontract, met meer of minder kans op verlenging of zekerheid. Voor zover lijkt het dat het intreden of herintreden in de arbeidsmarkt voor beide partijen, jong en oud, gelijke uitdagingen met zich meebrengt.

Toch zit er een essentieel verschil, zo lijkt het volgens diverse onderzoeken,  in de beleving van beide partijen. De jonge honden, eager to win, snel, wendbaar, flexibel doordat ze weinig vastigheden als hypotheek, relaties, kinderen hebben, hebben namelijk over het algemeen een ander wat men noemt 'future time perspective', dan de door financiële en sociale zaken vaak minder flexibele dino's. Dit future time perspective kan interessant zijn voor management wat met beide partijen (talent management, retention, leeftijdbewust p-beleid, diversiteit...) te maken heeft.

Wat is future time perspective (ftp)? Het is iets zeer interessants :-) Het refereert aan iets wat je kunt benoemen als subjectieve tijd beleving. Het is hoe mensen de tijd die ze nog hebben (of denken te hebben) in een organisatie bijvoorbeeld, maar het kan ook in hun leven zijn, in hun werkzame bestaan, in hun 'ergens zijn' beleven.

Mensen met een hoge ftp zijn toekomstgericht, gericht op beloningen in de toekomst, zien veel mogelijkheden in hun werk en in hun leven. Ze kijken in organisaties naar waar ze verder kunnen, hoe ze meer kunnen doen, betekenen en hoe ze dat kunnen bereiken. Ze zijn lange termijn gericht, gericht op informatie verzamelen en op het uitbreiden van hun kennis. Mensen met een l ftp zijn behoudender, willen behouden wat ze hebben, zijn ook meer tevreden met wat ze hebben en minder geneigd in de barricades te springen. Ze gaan beter om met organisatorische teleurstellingen, zijn loyaler en maken er, op hun manier, het beste van. Beide perspectieven zijn op hun eigen manier nodig in een organisatie, kruisen elkaar soms en kruisbestuiven elkaar...

Wat als je in je organisatie veel meer jonge honden hebt dan dino's? Of andersom? Wat doe je als manager? Wat ben je zelf als manager? Wat als dienstverbanden steeds korter worden, wat doet dat met het future time perspective en de eagerness van de jonge honden? Blijft die hoog? Of wordt die klein? En zijn dino's per definitie behept met een lagere ftp of is dat sterk persoonsafhankelijk? Of zijn er, door al die korte contracten, steeds meer jonge honden met een laag future time perspective? Wat voor gevolgen zou dat kunnen hebben?

De dino's hebben het op termijn niet overleefd, de honden wel, bedelend om aandacht.... food for thought.

Zoektocht naar ...

Ja wist ik het maar ;-) zoektocht naar dat ene stukje weten wat we nog niet weten. Het is begonnen. Hoe weet je of we iets nog niet weten? Wat is weten? De kunst van het weten, prachtig en heerlijk om over na te denken.

Bij mijn studie Learning Sciences zat Wetenschapsleer in het programma. Bijzonder interessant en als ik terugkijk een van de lastigste modules om werkelijk te begrijpen. Ontologie, epistemologie, methodologie ... elke keer weer moest ik terug naar de definities, wat bedoelen ze nu? Waar gaat het om? Het tentamen werd gehaald, maar de vragen bleven...

Vergaren van kennis, volgens een bepaalde systematiek binnen een bepaalde gemeenschap met methodes en conventies. Jawel, we zaten er middenin tijdens onze eerste kennismaking met het Resorg programma van de Radboud Universiteit waar ik sinds kort als PhD kandidaat aan verbonden ben.

Het mooie van deze hele excercitie is dat je met je 50 jaar dan wel kunt denken de wijsheid in pacht te hebben, van alles te hebben gelezen en gedaan, maar dat je dus niet weet, wat er dus nog niet bekend is. Grappig. Je doet er van alles aan in je professionele bestaan om dingen te weten, om te lezen, leren, onthouden, delen, bespreken, ervaren, pilots, projecten, processen, op allerlei niveaus en met allerlei insteken mee te maken enz. Maar nu gaat het om precies het tegenovergestelde. Wat weet je niet? En waarom weet je dat niet? Waaruit blijkt dat het onontgonnen terrein is? Waarop baseer je dat? Wat wil je precies onderzoeken? Welk ieniemienie stukje werkelijkheid wordt het onderwerp waar je de komende 4, 5 wellicht 6 jaar mee bezig gaat houden?

Dan vervolgens de vraag waarom is dat relevant? Maatschappelijk maar gezien je PhD ook vooral wetenschappelijk? Welke theorie kun je gaan uitbreiden, meer body geven, waar kun je bij aansluiten, of kun je het juist uitsluiten? Waarom? Waarvoor? Hoe? Wanneer?

Vragen, vragen altijd maar weer vragen ...

Omdat ik met al die vragen bezig ben heb ik momenteel niet meer tekst dan dit, ik voel dat ik er bijna ben, dat ik bijna kan delen waar het naar grote waarschijnlijkheid over zal gaan de komende jaren. Of laat ik het zo zeggen: dat ik duidelijk heb wat ik mijn supervisor kan vertellen over een maandje en waar ik dus ... jawel.... vragen over kan stellen :-)

Kennis krijg je niet, die vergaar je.... door .... jawel... vragen ;-)
Fijne avond allemaal, ik neem er een wijntje op!